Według powszechnie przyjętej definicji starzenie jest to proces podczas którego zachodzą zmiany w organizmie związane z utratą dotychczasowych funkcji komórek, tkanek i narządów.

Od czasów Hipokratesa do XVIII wieku przeważał pogląd że starzenie samo w sobie jest chorobą. W XIX wieku jednoznacznie zaprzeczono że starzenie jest chorobą. Ponowna zmiana paradygmatu nastąpiła w XXI wieku i ponownie uznano starzenie za chorobę co zaowocowało wpisaniem starzenia w poczet chorób w nowej klasyfikacji chorób ICD-11 wprowadzonej 21 lutego 2022 roku (WHO) i uznano, że starzenie można leczyć.

Objawy starzenia to brak energii, spadek potencjału organizmu do regeneracji, podwyższony poziom zaawansowanych produktów glikacji,  przewlekły i uogólniony stan zapalny, autoagresja układu immunologicznego, nagromadzenie uszkodzeń DNA (naszego materiału genetycznego),  osłabienie epigenetycznych mechanizmów regulujących ekspresję genów, zaburzenia metabolizmu objawiające się nieprawidłowymi parametrami metabolicznymi krwi takimi jak podwyższone stężenie cholesterolu całkowitego i jego frakcji LDL, trójglicerydów, glukozy insuliny,  kortyzolu oraz konsekwencje tych zaburzeń – choroby.

Najważniejsze molekularne mechanizmy starzenia się organizmów to:

• obniżenie aktywności SIRTUIN i białek PARP
• spadek aktywności telomerazy powodujący skracanie się długości telomerów,
• senescencja (starzenie komórkowe) i aktywność komórek senescentnych tzw. komórek “zombi”
• oraz nadaktywność nasilającej procesy zapalne NADazy CD38.